Murat, Mehmet Bey’in odasına yönelmişti ki Kerem’le karşılaştı.“Selam Kerem… Ne haber? ”
“İyidir Murat… Asıl seni sormalı? Nerelerdesin?”
“Babanın yanına gidiyorum. Gelsene sen de… Konu seni de ilgilendiriyor.”
“Hayırdır?”
“Bildiğin şeyler canım… Hastane projesi… Bak, dün sizi beklettim ama boş yere değil… Anlatacaklarım var…”
İçeri girdiler. Mehmet Bey Murat’ı görünce ayağa kalktı.
“Ooo! Proje müdürümüz Murat Beyler sonunda teşrif etmişler…”,
“Mehmet Bey, biliyorum kızdınız! Ama inanın çok güzel bir çözümle geldim. Hatta öyle bir çözüm ki iki hafta içinde hastane yazılımının bütün o sorunlu fonksiyonunu update ediyoruz.”
Mehmet Bey, Murat’ın bir an için şaka yapıp yapmadığını anlamak istercesine yüzüne baktı.
“Bak Murat, bu proje bugüne kadar aldığımız en büyük ama aynı zamanda en sorunlu iş. Eşinle ortak bir şey düşündünüz, üzerinde çok çalıştın, buna inanıyorum ama…”
“Mehmet Bey, çözümümü duyunca inanın bütün bu konuşmalara gerek kalmayacak… Sorunu çözüp paramızı alacağız ki bu proje aynı zamanda yeni işler için çok güzel referans olacak bize. Elemanlarımız çok yol kat etti bu işte… Ben şimdiden birkaç hastaneyle daha görüşmelere başladım. Dilerseniz çözümümü anlatayım…”
Murat, bulduğu çözümü anlatmaya başladı. Mehmet Bey aklına yattığını gösteren baş hareketleriyle, yüzüne beliren gülümsemeyle, adım adım onayladı Murat’ı… Kerem, konuşulanları anlamasa da şirket ortağı olduğunu unutmamak üzere dinledi.
“… ve iki hafta sonunda paramızın tamamını alabileceğiz.”
Mehmet Bey şaşkınlıkla,
“Aklına böyle bir çözümün bir anda nasıl gelmiş olduğunu anlamasam da şimdiden tebrik ederim Murat seni. Dün bizi biraz kızdırdın ama neyse işte kusura bakma sen de…”
“Hiç sorun değil Mehmet Bey… Ben şimdi çıkıyorum… Öğleden sonrası için bir üst kurul toplantısı ayarlayıp çözümü herkese sunacağım. ”
“istersen sen elemanlarınla ilgilen, Kerem organize etsin toplantıyı?”
“Hayır hayır, ben hallederim. Hem dün için de bir özür dilemiş olurum herkesten.”
Mehmet Bey, Murat’ı geçirmek için ayağa kalktı.
“Tekrar tebrik Ederim Murat! Yüzümüzü kara çıkarmayacağını biliyordum hep. Beni yanıltmadın. Şimdiden kolay gelsin… ”
…
Son 45 dakikasıydı…Mehmet Bey’in odasından çıkarken yüzünde oluşan gülümsemeyi hatırladı… Projenin başından beri tasarladığı uydurma sorunun herkesi ne kadar paniğe sürüklediğini, sorunu çözen sakin adam olmanın insanlarda yarattığı izlenimi, aldığı tebrikleri, kazandığı güveni, itibarı, yükselişini, kazandıklarını… Ve sonrasında kaybettiklerini…
45 dakika - 45 dakika
